استفاده از سرگرمی‌های بومی در تولید محتوا

به گزارش روابط عمومی رسانه ‌ملی‌ وی افزود: گاهی با رویکردهایی روبه‌رو می‌شویم که می‌خواهند برنامه‌های بدون استانداردی را که الگوبرداری از تولیدات فضای مجازی‌اند و سال‌ها در سازمان صداوسیما رعایت کرده‌ایم‌ روانه آنتن کنند. نباید برای سرگرم کردن مخاطب، قواعدی را که از الزامات برنامه‌سازی در رسانه‌ملی به‌عنوان رسانه خانواده‌محور تعریف شده زیر پا بگذاریم. معتقد به بستن درها نیستم بلکه هر تولیدکننده محتوایی باید فرصت ساخت برنامه در صداوسیما را داشته باشد اما باید در مفرح‌ترین برنامه‌ها نیز ساختار مشخصی داشت و به این نکته توجه کرد که رسانه ‌ملی مخاطبان بسیار گسترده‌ای دارد. در تلویزیون از هر جغرافیا، اقلیم و با هر فرهنگ و سبک زندگی خاصی مخاطب داریم و باید تولیداتی روانه آنتن شوند که این نکته را در طراحی و ایده‌پردازی مدنظر قرار دهند.  وی تأکید کرد: سال‌ها برای کودک‌ونوجوان برنامه روی آنتن داشته‌ و تلاش کرده‌ام بخشی از خاطرات شاد مردم و تلویزیون باشم و در تابستان‌ها و تعطیلات موجب سرگرمی ‌بچه‌ها شوم. در همه این سال‌ها اصرار داشته‌ام نباید ایران را تهران فرض کنیم و تهران هم فقط یک محله خاص نیست. وقتی از برنامه سرگرم‌کننده صحبت می‌کنیم، نباید فراموش کرد از حدود ۹۰میلیون جمعیت، بخش درخور توجهی در شهرستان‌ها، روستاها و خارج از مراکز زندگی می‌کنند و دسترسی کمتری به فضای مجازی دارند و اصلا متر و معیار آنها فضای مجازی نیست. پس تلویزیون باید سلیقه و مطالبه این میزان گسترده از مخاطب را در تولید محتوای سرگرم‌کننده در نظر داشته باشد. 
رفیعی در ادامه درباره رویکردی که برگردان برنامه‌های خارجی را می‌پسندد نیز گفت: این رویکرد اغلب با فرهنگ ما‌ سنخیت ندارد، درحالی‌که خودمان تفریحات و سرگرمی‌های بومی ‌بسیار جذاب و اصیلی داریم که می‌توانند انگیزه تولید محتواهای جذاب باشند. زمانی که یک برنامه خارجی را اصطلاحا ایرانیزه می‌کنیم، خروجی مطلوبی حاصل نمی‌شود و سرگرم‌کننده نیست و با فرهنگ ما ارتباطی ندارد. گاهی هم می‌بینیم برای نجات چنین برنامه‌هایی، بازیگران، اهالی موسیقی یا ورزش را به‌عنوان مجری به برنامه دعوت می‌کنند که اوضاع را بدتر می‌کند و نه‌تنها سرگرمی ایجاد نمی‌شود بلکه برای مخاطب تکراری است. وی خاطرنشان کرد: ما تجربه‌های سرگرمی‌محوری در تلویزیون داشته‌ایم که در عین سادگی، بسیار برای مخاطب جذاب بوده‌اند. در دهه‌های قبل مسابقه‌های تلفنی از تولیدات سرگرمی‌محور تلویزیون بود و بدون پیچیدگی خاصی تولید می‌شد. این برنامه‌ها به‌دلیل شوخی‌های جذاب، به‌روز، اخلاقی، صمیمت مجری و مخاطب و سادگی در ساختار گل می‌کرد و همه دوستش داشتند. بنابراین وقتی از برنامه سرگرم‌کننده صحبت می‌کنیم، منظورمان طراحی صحنه عظیم، ایده‌های عجیب و دور از فرهنگ کشور نیست. اتفاقا نزدیکی محتوای برنامه با زیست طبیعی و واقعی مردم از نخستین شاخص‌های سرگرم‌کنندگی و جذابیت است.